Bij sommige professionals zie je dat hun werk de andere levensdomeinen wegdrukt of overwoekert. Een schrijnend voorbeeld hiervan doet zich voor bij de jongere adviseurs van een bekend internationaal adviesbureau. Stuk voor stuk, veelbelovende mensen, die zijn binnengehaald op grond van hun uitstekende studieresultaten. Een redelijk inkomen, dat wel, al stelt dat weinig voor vergeleken met dat van de partners van het bureau. Die partners hoeven zich ook niet zo af te beulen. Het idee is dus om partner te worden.
Dat hebben deze jonge professionals goed begrepen en daartoe maken ze extreem lange dagen, vaak in het buitenland, maandag met het vliegtuig heen en vrijdag terug. Twee keer per week een kleine jetlag dus, als het meezit. Overdag doen ze onderzoek in de organisatie waar het bureau ze heen heeft gestuurd, alles aan de hand van de checklists en volgens de gedetailleerde richtlijnen van het bureau. ’s Avonds, alleen in hun hotelkamer, schrijven ze hun stukken, ook strikt volgens de formats van het bureau en bereiden ze alvast de bezigheden van de volgende dag voor. Heel intelligente mensen als gezegd, maar de strikte protocollering van dit alles maakt het hun onmogelijk die intelligentie ook daadwerkelijk in te zetten. Een wonderbaarlijke combinatie van kwantitatieve overbelasting en kwalitatieve onderbelasting, die doet denken aan het werk van arbeiders aan een lopende band, maar dan gedurende veel meer uren per etmaal.
Het weekend is er dan vooral om hun slaaptekort in te halen. Ruimte voor een diepgaande relatie met een levenspartner is er in ieder geval niet. En ook niet voor een zinvolle vrijetijdsbesteding en verdere ontwikkeling. Een en ander is des te schrijnender omdat de meesten van hen nooit de partnerstatus zullen bereiken en te zijner tijd naar een andere werkgever zullen moeten uitzien. Dat weten ze ook wel, maar daar houden ze zich niet zo mee bezig. Zij gaan het namelijk toevallig wel maken! Daarmee vragen ze dus om ernstige moeilijkheden.
Hoe kun je het draaglijk houden als je zoveel en zo hard werkt? Dat is een kwestie van een aantal regels volgen.
- Om te beginnen, weet heel goed wat je aan het doen bent en waarvoor.
- Zie deze periode als een investering, om ervaring op te doen, jezelf te testen en te bepalen wat je echt wilt.
- Geef jezelf in dat geval ook een tijdshorizon. Hoe lang wil je investeren in zo’n manier van werken?
- Bepaal vervolgens wat je verder wilt gaat doen.
Zet je alsnog in op die partnerstatus? Of richt je je alleen of samen met een of meer anderen op een eigen bureau opzetten en gebruik je je huidige werk vooral om ervaring op te doen? Of ben je uit op een baan bij een ander bureau, maar dan meer in de luwte? In al die gevallen maak je de periode van achterlijk hard werken te gelde, zonder dat een van die opties een nederlaag inhoudt. Sterker, je kunt die andere opties zelfs inzetten in je onderhandelingen over je toekomst in die organisatie als partner.
Belangrijk is ook dat je na een dergelijke periode van zo hard werken ook meer ruimte maakt voor je andere levensdomeinen. Je hebt al die domeinen namelijk hard nodig. Om te herstellen bijvoorbeeld, voor ondersteuning en liefde, om een gelukkig mens te zijn en een harmonieus leven te leiden. Om niet te vereenzamen ook. En om toch iets wijzer te worden.