Vrijwel iedereen maakt wel eens een plan dat uiteindelijk niet doorgaat. Deels vloeit dit voort uit opdrachten van je ouders, deels betreft het plannen van eigen makelij. Vaak ook gaat het om aanvankelijk veelbelovende projecten met anderen. Er zijn tal van uiteenlopende redenen waarom die projecten niet doorgaan.
- Voor sommige plannen word je domweg te oud. Bijvoorbeeld, voor het eerst de honderd meter in minder dan 10 seconden lopen als je de 40 bent gepasseerd.
- Sommige plannen verwateren gaandeweg, omdat je er niet of onvoldoende toe komt om ze te verwezenlijken. They just fade away.
- Je mist bepaalde capaciteiten die onontbeerlijk zijn om het project te verwezenlijken.
- Je houdt je onvoldoende bezig met bepaalde kanten ervan. Je richt je bijvoorbeeld eigenlijk alleen maar op de inhoud ervan, zonder je erom te bekommeren hoe je het uiteindelijk aan de man gaat brengen.
- Of andersom, je marketing staat als een huis, maar je slaagt er niet in de inhoud voldoende uit te werken.
- Er komt iets anders op je pad wat je eigenlijk belangrijker of aantrekkelijker vindt.
- Ten slotte kun je ook je eigen projecten saboteren, bijvoorbeeld door anderen die je erbij nodig hebt tegen je in het harnas te jagen.
Als je projecten wat al te vaak doodlopen, is er kennelijk sprake van een patroon. In dat geval is het zaak dit patroon te adresseren. Doe je dat niet dan is de kans groot dat dit patroon ook je pogingen je enige wijsheid eigen te maken in het honderd gaat sturen.
- Als het mis ging met jouw plannen en projecten hoe gaat het dan telkens mis?
- Welke grootste gemene delers herken je daarin?
- Wat zit daarachter?
- Hoe kun je hier verbetering in aanbrengen?
Op zichzelf zijn projecten die doodlopen geen probleem. Het was leuk zolang het duurde en dat was het dan. Dat hoort ook bij het leven. Doodlopende projecten worden pas een probleem als je je eraan vastklampt. Dan houden ze je gevangen en houden ze je weg van meer reële mogelijkheden om je leven aangenamer en zinvoller te maken. Veel moeten en zou moeten hier. Dat gebeurt je trouwens alleen als je niet onder ogen wilt zien dat het plan zo niet langer uitvoerbaar is. In wezen is dit een kwestie van oneerlijkheid tegenover jezelf.
In zo’n geval is het verstandig mentaal op je schreden terug te keren en je bijvoorbeeld de volgende vragen te stellen.
- Wie en hoe was je toen je het project bedacht of kreeg ingefluisterd?
- Hoe ben je nu anders?
- Wat wilde je ook alweer met dat plan of project?
- Wat was er plezierig en belangrijk aan?
- Hoe kreeg het plan of project gaandeweg deze onwerkbare vorm?
- Kun je wat je met het plan of project wilde bereiken niet anders, simpeler en beter verwezenlijken?
- Wat kost het je het plan of project in deze vorm te laten rusten? En hoe kun je de eventuele kosten zo klein mogelijk maken?
- Wat zou je van het doodgelopen project kunnen leren?
Wees er verdacht op dat doodgelopen projecten soms hun aantrekkelijkheid behouden. Zo kun je vatbaar blijven voor soortgelijke projecten, als die zich aandienen en kun je zo in herhalingen vervallen.
Verdiep je trouwens ook verder in de haalbaarheid van je nieuwe projecten en ga telkens na in hoeverre een dergelijk plan spoort met wat je wilt met je leven. Dit geldt uiteraard voor elk project, nieuw of oud. Ook voor boeken over wijsheid schrijven trouwens.